Monday, May 6, 2013

როგორ მოვხვდი მუმინების სამყაროში


ხანდახან ხომ ხდება ხოლმე , შემთხვევით სადმე კარგ წიგნს გადააწყდები და გაიფიქრებ : კი მარა აქამდე სად ვიყავიო? ზუსტად ასე დამემართა, როცა მეგობარმა ტუვე იანსონის ორი წიგნი (კომეტა მუმინების ხეობაში " და "მამა მუმინის მემუარები " ) მათხოვა . ერთი სული მქონდა სახლში მოვსულიყავი, გემრიელად მოვკალათებულიყავი და კითხვა დამეწყო.
კითხვის დაწყებისთანვე მივხვდი რომ ეს სამყარო უკვე ჩემი იყო. მეც დავდიოდი ოჩოფეხებით მუმინტროლთან ,სნიფთან და სნუსმუმრიკთან ერთად ამომშრალი ზღვის ფსკერზე. წარმოდგენიათ რამდენიმე ვინერვიულე როცა გავიგე რომ კომეტა დედამიწას ზუსტად რამდენიმე დღეში დაეცემოდა? იქნებ ამ დროის განმავლობაში მუმინტროლს ვერ მოესწრო სახლში დაბრუნება? სახლში სადაც ყველას სიყვარულით იღებენ, სულ ერთია ვინ იქნება ან როგორი, თუნდაც ქალის კაბიანი უხასიათო ჰემული იყოს. როგორც კი კომეტაზე შიში ამიტანდა, წამსვე მახსენდებოდა მუმინტროლის სიტყვები : "ალბათ დედა რაიმეს მოიფიქრებს და ყველანი გადავრჩებით". ან როგორ შეიძლება რამე დაგემართოს როცა საიდუმლო გაქვს რომლის სახელი იწყება " კ " ზე და მთავრება "ა-ზე" , რომელიც სულ თან დაგყვება და ალბათ ძალიანაც ენატრები... 

ძალიან მეცოდებიან ჰატიფნატებიეს პატარა არსებები " უბრალოდ გაუთავებლად დაეხეტებიან, თათებს იქნევენ და ჰორიზონტს გაჰყურებენ. მამამ მითხრა, იქამდე ვერასოდეს აღწევენ , სადაც მიდიან და ამიტომ სულ სულ რაღაც ენატრებათო" თქვა მუმინტროლმა და მერეც რამდენჯერმე ახსენა მამა მუმინა ისინი თავის მემუარებში. კიდევ უამრავი საინტერესო და სახიფათო თავგადასავალიც მოყვა თავისუფალი კოლონიის დაამარსებელმა .

მარტო ჯიუტი მოჩვენების ამბავი რად ღირს, რომელსაც ერთი ჟანგიანი ჯაჭვი ეპოვა და ღამ-ღამობიით დაახრიგინებდა ხოლმე? მაგრამ ხანდახან ძალიან სევდიანებოდა, რადგან უკვე ვეღარავის აშინებდა, ამიტომაც გადაწვვიტა ნერვების დასამშვიდებლად ქარგვა-ქსოვისთვის მოეკიდა ხელი. რას არ ქარგავდა, სუნსულას საქროწინო საჩუქარზე გადაჯვარედინებული ჩონჩხის ძვლებიც კი მიაქარგა.


ამ საოცარი ამბების ავტორი ფინელი მწერალი და ილუსტრატორი ტუვე იანსონია. ( გარდა საკუთარი წიგნებისა , ის ილუსტრატორი იყო ტოლკინის " ჰობიტის " და კეროლის "ალისასი ").  მიღებული ჰქონდა ჰანს ქრისტიანს ანდერსენის სახელობის ჯილდოც. მაგრამ მე მგონია უფრო თავისი ცხოვრება იქცა მისთვის ჯილდოდ , " მე უბრალოდ მინდა, რომ ვიცხოვრო მშვიდად დავრგო კარტოფილი და ვიოცნებო."