Tuesday, April 24, 2012

მადლობა ბატონო დისნეი

საქართველოში 90 - იანი წლები როგორი იყო არავის ესწავლება, მითუმეტეს იმ თაობის წარმომადგენლებს რომლებსაც ტურბოსა და ლოვე კევების გემო საოცნებო გვქონდა და ტელევიზორში ომისა და მიტინგობანას მეტს ვერაფერს ვხედავდით.. თუმცა ერთხელაც ,ეკრანები ნახატმა ფილმებმა დაიკავეს. ხომ გახსოვთ როგორ ამოვრბოდით ეზოდან რომ მემილიონეჯერ გვეყურებინა "მეფე ლომისთვის "? გავბრაზებულიყავით სკარზე .. სიმბას დაობლებლის გამო ცრემლები ჩუმად გვეყლაპა? ვოცნებობდით , რომ გვქონოდა მფრინავი ხალიჩა და ისე გვემოგზაურა დედამიწის გარშემო , როგორც ალადინი და ჟასმინი დაფრინავდნენ? ან თუნდაც წყალქვეშა სამყარო დაგვეთვალიერებინა არიელთან ერთად..გადავსახლებულიყავით ნევერლენდიაზე პიტერთან და ვენდისთან , გვეცხოვრა ტყეში და გვებრძოლა მეკობრეების წინააღმდეგ .. ვოცნებობდით , როგორმე მოელბო ურჩხულის გული მზეთუნახავს და ისევ გადაექცია ლამაზ პრინცად.. ეხლაც მახსოვს, როგორ ვგულშემატკივრობდი მულანს, როცა ომში მიდიოდა მამის ნაცვლად...მოკლედ ეს ჩვენი ლამაზი სამყარო იყო, ლამაზი ნახატი სამყარო, უამრავი ფერითაა და ფანტაზიით სავსე. სადაც შეუძლებელი არასდროს არაფერი ყოფილა. ამ ყველაფრისთვის კი, ყველა განცდისთვისთვის რომელიც უკავშირდება ჩვენი ბავშვობის მულტფილმებს მადლობა ბატონი დისნეი.

No comments:

Post a Comment