შორეული ადგილები არ არსებობს -რიჩარდ ბახი

 „პატარა  გოგონამ, რეი ჰანსენმა,რომელსაც   5 წელი უსრულდებოდა, თავისი მეგობარი რიჩარდ ბახი დაბადების დღეზე დაპატიჟა „
                                                                                      *************************************************

რეი ! მადლობას გიხდი დაპატიჟებისათვის. მართალია, მხოლოდ სერიოზული მიზეზების გამო  ვმოგზაურობ ხოლმე,  მაგრამ შენი  შენი დაბადების დღე ნამდვილად ასეთი მიზეზია.
მიუხედავად იმისა, რომ  ჩვენს სახლებს  ერთმანეთისგან ათასობით მილი აშორებს , მაინც წამოვალ ,რადგან მინდა შენს გვერდით ვიყო.
ჩემი მოგზუარობა დაიწყო კოლიბრიდან ,რომელსაც ჩვენ კარგა ხანია ვიცნობთ.
კოლიბრი როგორც ყოველთვის ახლაც მეგობრული იყო ჩემს მიმართ.თუმცა როცა    ვუთხარი,რომ  შენს დაბადების დღეზე მოვდიოდი საჩუქრით,  გაკვირვება ვერ დამალა.
დიდხანს მივფრინავდით  სრულ სიჩუმეში , ღრუბლებს მიღმა.  ბოლოს  კი კოლიბრმა მითხრა :
-მე ცუდად მესმის რასაც შენ ამბობ, თუმცა საერთოდ ვერ ვხვდები რას ნიშნავს „მივდივარ“?
„ მივდივარ რეის დაბადების დღეზე,ნუთუ ძნელია ამის გაგება?
კოლიბრი დადუმდა,მხოლოდ მაშინ ამოიღო ხმა როცა ბუს სახლს მივუახლოვდით :
-ნუთუ შეუძლია მანძილს  დაგვაშოროს ჩვენს მეგობრებს? თუკი შენ  გინდა მასთან ყოფნა,ამ სურვილის გამო ხომ უკვე მასთან ხარ? „

-„პატარა რეი იზრდება,მე კი მივემგზავრები  მის დაბადების დღეზე საჩუქრით“-ვუთხარი ბუს, მიუხედავად იმისა რომ,  კოლიბრთან საუბრის შემდეგ სიტყვა „მივემგზავრები “ უკვე უცნაურად მეჩვენებოდა, მაინც წარმოვთქვი , რომ ბუს ცოდნოდა სად და რატომ მივდიოდი.
ახლაც , დიდხანს მივფირნავდით  სრულ სიჩუმეში, თუმცა ეს სიჩუმე მშვიდი მეგობრული სიყვარულით იყო გაჯერებეული.
როცა ბუ  არწივის სახლს მიუახლოვდა მითხრა :
-მე ცუდად  მესმის რასაც შენ ამბობ,თუმცა საერთოდ ვერ ვხვდები  რატომ უწოდებ შენს მეგობარს „პატარას?“
- ის პატარაა,რადგან ჯერ დიდი არაა.არ გაზრდილა. ნუთუ რთულია ამის გაგება ?
ბუმ შემომხედა თავისი  გამჭოლი მზერით , გაიღიმა და მითხრა : „იფიქრე  ამაზე“.

„პატარა რეი იზრდება ,მე კი მივდივარ  მის დაბადების დღეზე საჩუქრით“-ვუთხარი არწივს. სიტყვები „მივდივარ  „ და  „პატარა“ ცოტა არ იყოს უცხოდ და უცნაურად  ჟღერდა,მაგრამ   მაინც გავიმეორე რადგან არწივს ჩემი გაეგო.
ჩვენ მივფრინავდით ერთად   მწვერვალების თავზე და ვნავარდობდით მთის ქარში .გზის ბოლოს არწივმა თქვა „
მე ცუდად მესმის  ,რასაც შენ ამბობ, თუმცა საერთოდ ვერ ვხვდები  რას ნიშნავს „დაბადების დღე „?
-ჩვენ ვიზეიმებთ იმ საათს როცა რეი გაჩნდა ამ ქვეყანაზე  და რომლამდეც ის არ არსებობდა.ამის გაგება ასე რთულია ? -ვუპასუხე ფრინველს.
არწივმა ფრთები ნელა მოკეცა და ჩვენ დავეშვით უდაბნოში,ფართო მოედანზე.
„დრო რეის დაბადებამდე ? არ გგონია  რომ,რეის ცხოვრება დაიწყო  იქამდე,სანამ დრო გაჩნდებოდა? მკითხა  არწივმა.

„პატარა რეი იზრდება, მე კი მივემგზვარები მის დაბადების დღეზე საჩუქრით“-
ვუთხარი ძერას.მართალია,  კოლიბრთან , ბუსთან და არწივთან საუბრის შემდეგ  სიტყვები  „მივემგზავრები“  „პატარა „ და  „დაბადების დღე“ უცნაურად მეჩვენებოდა,მაგრამ კვლავ გავიმეორე  რათა ძერას გაეგო ჩემი მოგზაურობის მიზანი.
მივფრინავდით და ჩვენს ქვევით  უსასრულო უდაბნო იყო გადაშლილი.გზის ბოლოს ძერამ მითხრა „
მე ცუდად მესმის ,რასაც შენ ამბობ ,თუმცა საერთოდ ვერ ვხვდები  რას ნიშნავს „იზრდება“?
-რეი იზრდება, ის თანდათან უახლოვდება ასაკს როცა მას ერქმევა დიდი და  მთელი წლით შორდება  ბავშვობას.ამის გაგება რთულია?“
ხანგრძილივი ფრენის შემდეგ , ძერა სანაპიროზე დაფრინდა. „ მთელი წლით დაშორდება ბავშვობას? ეს რაღაც არ გავს გაზრდას“ თქვა, ჰაერში აიჭრა და გაუჩინარდა.
თოლია როგორც მე ვიცი საკმაოდ  ბრძენია .როცა მასთან ერთად მივფრინავდი , ვფიქრობდი და ვარჩევდი სწორ  სიტყვებს,რათა  გაეგო რომ ამ დროის  განმავლობაში რაღაც ვისწავლე.
-თოლია-ვუთხარი ბოლოს  რატომ მიგყავარ რეისთან ,თუკი იცი რომ სინამდვილეში  უკვე მასთან ვარ?“
თოლიამ ზღვის თავზე  წრე დაარტყა, გადაევლო ქუჩებს ,გადასაერა  ტყეეპბი და  შენი სახლის სახურავზე დაეშვა.
-„ იმიტომ , რომ  ძალიან მნიშნველოვანია შენ  თავად ჩაწვდე ჭეშმარიტებას. სანამ თვითონ არ გაიგებ მას, იცხოვრებ უბრალოდ მის ნაწილად და მუდმივად დაგჭირდება დახმარება  ადამიანების,ფრინველებისა და მანქანების. მაგრამ გახსოვდეს , ჭეშამრიტება - ჩაწვდები შენ  მას თუ არა  მაინც ჭეშმარიტება იქნება.
თოლია გაქრა.
დადგა დრო შენი საჩუქრის გახსნის რეი.
დრო სწრაფად გახდის უვარგისად ქსოვილისა თუ მინის საჩუქარს და ისინი გაქრებიან ჩვენი ცხოვრებიდან, ეს ბეჭედი კი მოგცემს შენ ახალ ძალას.ამ ბეჭდის ტარება ყოლვეთვის შეგეძლება.ის იბრწყინებს განსაკუთრებული შუქით.
შეუძლებელია მისი წართმევა ან განადგურება და მხოლოდ შენ შეგეძლება მისი დანახვა.
როცა ბეჭედი მე მეკუთვნოდა, მხოლოდ მე შემეძლო მისი დანახვა.
მისი ტარებით შენ შეძლებ იფრინო ფრინველებთან ერთად და შეხედო სამყაროს მათი თვალებით.გადაევლო თვალუწდვენედლ სივრცებს,იქ ქარსაც კი შეეხო რომელსაც ფრინველების ფრთების გამალებული მოძრაობა წარმოქმნის.
შენ  შეიგრძნობ  ბედნიერებას,სიმშვიდეში ლივლივით და ზრუნვით.
შეძლებ იმდენ ხანს  გაჩერდე ზეცაში,რამდენ ხანსაც მოგესურვება.
მთელი ღამე გათენებამდე  და როცა მოგინდება დაბრუნება,  შენს კითხვებზე მოიძებნება პასუხები და ყველა შეშფოთება შენს სულში უკვალოდ გაქრება.
როგორც სხვა მრავალი,რასაც ვერ ეხები ხელით და ვერ ხედავ თვალით, შენი
საჩუქარი ძალით შეივსება, თუკი შენ მას გამოიყენებ. თავიდან შეგიძლია ბუნებაზეც გამოცადო :იმ ჩიტების დანახვით ვისტან ერტადაც დაფრინავ. მაგრამ შემდეგ,როცა შენ ამ ნიჭს სრულად დაეუფლები  ,შეძლებ ფრენას იმ ჩიტების გვერდით  რომლებსაც ვერ ხედავ და საბოლოოდ აღმოაჩენ რომ  აღარც ბეჭედი გჭირდება და აღარც ფრინველები, რათა იფრინო  უსასრულო ღრუბლებში.
როცა დადგება ეს დღე, შენ უნდა გადასცე შენი საჩუქარი სხვას.ვინც შეძლებს ისწავლოს მისი მართვა და გამოყენება , ვინც შეძლებს გაიგოს, რომ ამ სამყაროში ყველაფერი მნიშნლოვანი შქმნილია ჭეშამრიტებისა და ბედნიერბისაგან.
რეი, ეს უკანასნელი შემთხვევაა როცა მე შენს დრესასწაულზე მოვედი და შენთან ერთად გავიაზრე  რას გვასწავლიან მეგობარი ფინველები.
მე მეტჯერ აღარ მოვალ,რადგან  უკვე შენთან ვარ.
არ შემიძლია გიწოდო „პატარა“ , რადგან შენ უკვე გაიზარდე ,თამაშით რომელსაც ჩვენ ყველანი ჩვენს  ცხოვრებებს შორის ვთამაშობთ.
შენ არ გაქვს დაბადების დღე, რადგან ცხოვრობდი ყოველთვის.
არასდროს დაბადებულხარ და არასდროს მოკვდები.
არ ხარ შვილი  იმ ადამინების ვისაც დედას და მამას უწოდებ. რეი, შენ მათი თანამგზავრი და თავგადასავალი  ხარ ,სიცოცხლის  შეცნობის ხანგრძლივ  გზაზე.
ნებისმიერი საჩუქარი მეგორბების-ეს ბედნიერების სურვებაა.
ასეთია  ეს ბეჭდიც.
იფრნე თავისუფლად და ბედნიერად  უსასრულო მუდმივობაში
და ჩვენ შევხდებით ახლა და შემდეგ
როცა მოგვესურვება, დღესასწაულებს შორის , რომლებიც არასოდეს მთავრდებიან.


თარგმანი-მარი თინაშვილი