ყველა ადამიანს აქვს მისთვის დამახასიათებელი ჩვევა, ზოგი ძალიან სასცილოა, ზოგიც -უცნაური. გადავწყვიტე ის ჩვევები ჩამოვწერო რაც ჩემთვის დამახასიათებელ უცნაურობად მეჩვენება.
მანამდე კი იმას დავწერ, რატომ მომინდა ამაზე წერა. წეღან სტუმარმა წყალი მთხოვა . ჭიქა ავავსე და ის-ის იყო უნდა გამეტანა ოთახში რომ რამის ცოტა მოვწრუპე. არ ვიცი რატომ მარა ეს ჩვევა მახასიათებდა სანამ არ ვაიძულე თავი გადავჩვეოდი.
მთელი სტუნდენტობა მახასიათებდა სასწავლი და უკვე ნასწავლი კონპსექტების გვერდი -გვერდ დაწყობა და შედარება. საკმარისი იყო თუნდაც ერთი ფურცელი მესწავლა რომ სწარაფად გადავდები "ნასწავლების" მხარეს და ვადარებდი "სასწავლს". უბედნიერესი ვიყავი როცა "ნასწავლის" სიმაღლე აღემატებოდა "სასწავლისას".
დღემდე გაუცნობიერებლად ვაფუჭებ ყველაფერს რაც ხელში მიჭირავს. შეიძლება იყოს ფურცელი რომელიც დავანაკუწო, კალამი დავშალო , თან ვერ ვხვდები რომ ამას ვაკეთებ. ამის გამო წინა სამახურში "მავნე" შემარქვეს.
როცა ვიცინი მარჯვენა ლოყა მეჩვრიტება და ეს ისე მომწონს სულ ვიცინი. (ბლუშ)
სახლიდან რომ გავდივარ აუცილებლად ვამოწმებ დაიხურა თუ არა კარი. ასევე სამსახურიდან წამოსვლისას ვამოწმებ ყველაფერი თუა ჩაკეტილ-ჩარაზული.
ვერ ვიტან სადმე შუაში ჯდომას , ორ ადამიანს შუა მითუმეტეს. ყოველთვის ვცდილობ კედლის მხარეს დავჯდე. თუ სადმე ვრჩები ყოველთვის კედლის მხარეს ვიძინებ.
მობილურში ვშლი ყოფილების ნომრებს და მესიჯებს, ასევე ყველა სოციალურ ქსელში ვშლი. არ მინდა წამიერი სისუტის ჟამს "მიმწეროს" ან "დამეთვალიერებინოს ".
ლიფტში შესვლისთანავე წარმოვიდგენ როგორ ვარდება და ვკვდები,მერე ვდგევარ თვალებგაფართოვებული და ველოდები სწრაფად მივიდეს დანიშნულების ადგილზე.
უუცნაურესი ჩვევა კი არა აკვიატებაა ალბათ რომ მგონია ოდესმე შეიძლება ზომბები მართლა შემოგვესიონ , თან თავის დაცვის მეთოდებით კი ვიცი )))))))
ტრასპროტში ყოველთვის წინასაწარ ვამზადებ ჩასვლისთვის გადასახდელ ხურდას და ნერვები მეგლიჯება როცა ვინმე ჩასვლის მერე იწყებს ხურდის ძებნას.ასე მგონია ძვირფასს დროს მართევს.
ჯერ-ჯერობით სულ ესაა
მომინდა ახლა დამეწერა.. მეც ამაზე, იქნებ დავიწყო ისევ ჩემი ფიქრების წერა.
ReplyDelete